برکتِ کلمات.

25 ماه قبل وقتی یادداشت اقوم و اقعد» را می نوشتم، هدفم نقد امام جماعت مساجد نبود و قصد گله مندی هم از آن ها نداشتم. فقط قصدم این بود که تلفظ اشتباه یک ذکر مستحب در نماز را به شکل عمومی تذکر دهم. اما چون از بی دقتی بعضی از عزیزان دلخور بودم، یادداشتم کمی عجولانه شد و ناخواسته رنگ و بوی انتقادی گرفت که این انتقاد در پاسخ به یکی دو تا از کامنت های اون پست محسوس تر هم شد.

واقعیت این است که خودم شخصاً بابت چالشی که در آن پست به وجود آمد تا مدتی ناخرسند بودم. اما هرچه زمان گذشت، ناخرسندی ام کمتر شد و رضایتم بیشتر. چون بر خلاف تصوری که داشتم، این پست علی الظاهر برای بعضی از کاربران محترم، مفید و مورد نیاز بوده و حالا خوشحالم که می بینم:

1. تا این ساعت 1734 بازدید برای آن پست ثبت شده و هنوز هم هفته ای 10 الی 15 بازدید کننده دارد.
2. موتورهای جستجوگر بیش از 1100 بار از طریق کلیدواژۀ مربوطه، کاربران را به آن پست هدایت کرده اند.
3. و مهم تر این که از قسمت های اصلی پست تا کنون 473 بار توسط کاربران کپی برداری شده است.

این ها نشان می دهد که تلفظ صحیح ذکر بحول الله و قوته اقوم و اقعد» برای بعضی ها همچنان مورد ابهام و سئوال است.

+ کلمات هم می توانند برکت داشته باشند.

++ خدا کند بتوانیم شأن قلم را حفظ کنیم و حرمت نویسندگی را پاس بداریم.

+++ اگر مایل به خواندنش هستید، این جا را کلیک کنید.